Echt een vak leren
Sommige mensen weten van kleins af aan al wat ze later willen worden. Was dat voor Kristel ook zo? ‘Nee, ik had als kind nog niet het idee dat ik meubelmaker wilde worden’, lacht ze hoofdschuddend. ‘Maar ik ben wel altijd al heel creatief en met mijn handen bezig geweest en op school vond ik vakken als handvaardigheid ook erg leuk. Na het voortgezet onderwijs wilde ik iets creatiefs doen en het leek me supergaaf om een vak te leren, al wist ik niet precies wat.’ Uiteindelijk koos ze voor de opleiding Meubelmaker (Creatief vakman) op het Cibap. Tijdens de stage in het tweede jaar van de opleiding maakte ze echt kennis met de praktijk. ‘Toen mocht ik de hele dag in de werkplaats met hout aan de slag om dingen te maken. En dat gaf voor mij de doorslag. Toen wist ik; dit wil ik écht doen’, benadrukt ze vol overtuiging.
Van begin tot eind iets moois maken
Gezien de grote glimlach op haar gezicht is wel duidelijk dat ze haar werk leuk vindt, maar wat maakt het nou zo leuk? Daar hoeft ze niet lang over na te denken; ‘Ik vind het geweldig om met mijn handen bezig te zijn en van begin tot eind iets moois te maken. Dat begint bij het ontwerpen van een meubel dat ik graag wil maken en het bedenken van de vormen en de verbindingen die ik daarin terug wil laten komen. Vervolgens krijg je dan het hout binnen en kun je het gaan verwerken tot een eindproduct’, vertelt ze serieus terwijl in alles doorklinkt dat ze zich daarbij voelt als een kind in de spreekwoordelijke snoepwinkel. ‘Ik ben een beetje verliefd geworden op hout’, bekend ze glimlachend. ‘Het is prachtig om te werken met een materiaal dat geleefd heeft en tijdens zijn levenscylcus ook leven heeft gegeven. Als boom gaf het voedsel en onderdak aan dieren en zuurstof aan ons. Zo’n boom omhakken is jammer, maar soms moet dat. En wat is er dan mooier dan dat je er als meubelmaker weer een mooi product van kunt maken waar mensen weer veel plezier van kunnen hebben.’
Ontwikkelen van eigen stijl
Na haar opleiding kon ze in 2019 aan de slag bij Roel Westerman Bouwkunst in Rheezerveen, waar ze ook stage had gelopen. Tegelijkertijd borrelde haar ondernemersbloed en koos ze ervoor om deels als zelfstandig ondernemer aan de slag te gaan. Dat beviel zo goed, dat ze sinds september 2021 volledig zelfstandig werkt, waarbij ze gebruik kan blijven maken van de werkplaats in Rheezerveen. ‘In loondienst kreeg ik een opdracht met een werktekening om mee aan de slag te gaan.
Als zelfstandig ondernemer haal ik heel veel voldoening uit het zelf bedenken, ontwerpen en maken van meubels en het ontwikkelen van mijn eigen stijl.’ Hoe zou je die stijl omschrijven? ‘Ik haal mijn inspiratie vooral uit de jaren 50 en 60 en zou mijn stijl willen omschrijven als midcentury modern. In de komende jaren hoop ik dat mijn bedrijf zal groeien en ik meer naamsbekendheid zal krijgen. Het zou natuurlijk geweldig zijn als mensen, bij het zien van een van mijn meubels denken; hé dat is een ‘Anne Kristel’, lacht ze enthousiast.
Zo min mogelijk afvalhout
‘Daarnaast wil ik graag zo duurzaam mogelijk werken’, gaat ze gedreven verder. ‘Dat betekent dat ik onder andere bewust kies voor het gebruik van zoveel mogelijk FSC-gecertificeerd hout. Nog mooier zou het zijn als ik zou kunnen samen werken met bijvoorbeeld gemeenten in de regio of met Staatsbosbeheer en zoveel mogelijk hout zou kunnen gebruiken dat anders de versnipperaar in zou gaan. Verder wil ik het liefst dat er zo min mogelijk resthout overblijft. Daarom heb ik net, uit hout dat ‘over’ is, een handgemaakt schaaksetje gemaakt en denk ik er ook over om er bijvoorbeeld houten lepels en snijplanken uit te maken. Natuurlijk kost dit tijd, maar toch hoop ik dat meer bedrijven proberen om nog iets van hun resthout te maken en dat meer mensen hier ook naar waarde voor willen betalen.’
Vrouwelijke meubelmakers in de minderheid
Uit alles blijkt dat het vak van meubelmaker helemaal bij Kristel past, al is het een beroep waarbij doorgaans niet direct aan een vrouw wordt gedacht. Herkent ze dat beeld? ‘Er zijn inderdaad minder vrouwelijke meubelmakers’ reageert ze knikkend. ‘Desondanks word ik in mijn werk wél serieus genomen en krijg ik veel positieve reacties. Bij de ijzerwarenzaak waar ik mijn gereedschap en verbindingsmaterialen koop, vinden ze het juist leuk dat er een vrouw binnenkomt, want dat gebeurt niet vaak.’ Hoe kan het dan toch dat vrouwen in haar vakgebied in de minderheid zijn? ‘Ik denk dat dat deels komt doordat het werk fysiek soms best zwaar kan zijn. Je staat de hele dag, moet zware materialen tillen en met grote machines werken. Daarnaast vraag ik me ook af of vrouwen een goed beeld hebben van technische beroepen en zich niet realiseren dat je in sommige beroepen creativiteit en techniek goed kunt combineren. Toch bestond mijn klas merendeels uit vrouwen, dus we gaan wel de goede kant op’, besluit ze hoopvol.
Ben je benieuwd naar de meubels die Kristel maakt? Ga dan naar: www.annekristel.nl of volg haar op Facebook of Instagram